Floatscans wil een miljard kunstobjecten digitale toegankelijkheid maken.

Hebt u weleens gehoord van de Time Machine I? Nee, dat is geen futuristische tijdmachine met u zelfs naar de Romeinse tijd wipt. Het betreft hier de 3D-kunstscanner van het Amsterdamse FloatScans, oorsprong door oprichters Bob Ketting en Max Roest. De twee, die elkaar kennen van hun tijd bij Boston Consulting Group, ontwierpen eigenhandig een sciencefictionachtige machine die in staat is om een ​​'digitale tweeling' van een kunstobject te produceren. Om dat te plaatsen wordt het kunstwerk in het apparaat van ongeveer 3 bij 3 bij 3 meter op een glasplaat.

In de Time Machine hangen diverse camera's die in ongeveer een kwartier gemiddeld 25.000 resolutiefoto's van een hoge resolutie schieten. Per dag kunnen er op die zo'n vijftig worden gedigitaliseerd met een precisie die het menselijk oog niet kan worden toegepast. De digitale tweelingen stellen musea, veilinghuizen en kunstbeurzen in staat hun stukken op alternatieve manieren tentoon te stellen en particulieren hun privécollectie anders te benutten door die op te slaan in de cloud.

'Wij verrijken kunst door specifieke punten op digitaal getoonde objecten te annoteren van met augmented reality kunstvoorwerpen naar het klaslokaal te brengen', zegt Ketting. Maar vooral wil FloatScans de toegankelijkheid van kunst vergroten. 'In Amsterdam is men supergelukkig met zo veel grote musea in de buurt, maar met onze techniek kan ook de rest van de wereld daar op een laagdrempelige manier van genieten.'

Het idee ontstaan ​​​​toen Roest voor een museum niks kan ontvangen project, een museum bezocht. Hij – net min als ketting een doorgewinterde kunstkenner – voortzetting dat het depot de schatkamer van het museum is, waar 95 procent van de kunstwerken opgeslagen staat. Om te beginnen met digitaliseren Roest, opgeleid als luchtvaartingenieur, en ketting, bedrijfskundige, op zolder te knutselen. In 2019 stond het prototype van de Time Machine I in de kamer, een jaar later begonnen, durfkapitalist.one en enkele engeleninvesteringen 'die de kunstwereld een warm hart toedragen', een startkapitaal hebben ze liever zwijgen.

Naast musea en privéverzamelaars voegen veilinghuizen en kunstbeurzen zich bij de klantenkring van FloatScans. Zij kunnen via digitalisering, zeker in een tijd waarin corona reizen beperkt, hun kunst gemakkelijk naar de liefhebber brengen. 'Onze klanten betalen een enorm bedrag per scan of per te scannen collectie', zegt Ketting. 'Aangezien de scanner demontabel is en op locatie in een uur kan worden voorkomen, hoeven ze hun kunst niet naar de tijdmachine te brengen'.

Over een jaar willen Ketting en Roest vijf tientallen scanners verspreid over de EU en de VS hebben staan. 'Je wilt het liefst zo dicht mogelijk bij de klant zitten. Wereldwijd zijn er ruim één miljard kunstobjecten die kunnen worden gedigitaliseerd. We hebben dus heel wat scanners nodig, haha.' Die ambitie waarmaken is een kapitaalintensief kunstje, dus wil het duo met de pet langs investeerders. 'We mikken op enkele miljoenen', zegt Ketting. En hun droomklanten? Dat zijn onvermijdelijk de gebruikelijke verdachten, zoals het Louvre, het Metropolitan en het Rijksmuseum. Als we kunnen werken, dan zou dat prachtig zijn.'

BOB KETTING (35) & MAX ROEST (29) Zijn oprichters van FloatScans Kennen elkaar van hun werk als consultant Geven kunstobjecten een digitaal leven Dromen van samenwerking met het Louvre, Metropolitan en Rijksmuseum