Een oorontsteking is een ontsteking van het middenoor, meestal veroorzaakt door bacteriën, die optreedt wanneer vocht zich ophoopt achter het trommelvlies.Een oorontsteking kan iedereen krijgen, maar kinderen krijgen ze vaker dan volwassenen.Vijf op de zes kinderen zullen op hun derde verjaardag minstens één oorontsteking hebben.Oorontstekingen zijn zelfs de meest voorkomende reden waarom ouders hun kind naar een dokter brengen.De wetenschappelijke naam voor een oorontsteking is otitis media (OM).Er zijn drie hoofdtypen oorinfecties.Elk heeft een andere combinatie van symptomen.De meeste oorontstekingen gebeuren bij kinderen voordat ze hebben geleerd hoe ze moeten praten.Als uw kind niet oud genoeg is om te zeggen "Mijn oor doet pijn", zijn hier een paar dingen waar u op moet letten:Een oorontsteking wordt meestal veroorzaakt door bacteriën en begint vaak nadat een kind keelpijn, verkoudheid of een andere infectie van de bovenste luchtwegen heeft.Als de infectie van de bovenste luchtwegen bacterieel is, kunnen dezelfde bacteriën zich verspreiden naar het middenoor;als de infectie van de bovenste luchtwegen wordt veroorzaakt door een virus, zoals een verkoudheid, kunnen bacteriën naar de microbe-vriendelijke omgeving worden getrokken en als secundaire infectie naar het middenoor gaan.Door de infectie hoopt zich vocht op achter het trommelvlies.Het oor bestaat uit drie grote delen: het buitenoor, het middenoor en het binnenoor.Het uitwendige oor, ook wel de oorschelp genoemd, omvat alles wat we aan de buitenkant zien - de gebogen oorklep die naar de oorlel leidt - maar het omvat ook de gehoorgang, die begint bij de opening naar het oor en zich uitstrekt tot aan het trommelvlies .Het trommelvlies is een membraan dat het buitenoor van het middenoor scheidt.Het middenoor - waar oorontstekingen optreden - bevindt zich tussen het trommelvlies en het binnenoor.In het middenoor bevinden zich drie kleine botten, de hamer, het aambeeld en de stijgbeugel, die geluidstrillingen van het trommelvlies naar het binnenoor overbrengen.De botten van het middenoor zijn omgeven door lucht.Het binnenoor bevat het labyrint, dat ons helpt ons evenwicht te bewaren.Het slakkenhuis, een onderdeel van het labyrint, is een slakvormig orgaan dat geluidstrillingen uit het middenoor omzet in elektrische signalen.De gehoorzenuw draagt ​​deze signalen van het slakkenhuis naar de hersenen.Andere nabijgelegen delen van het oor kunnen ook betrokken zijn bij oorinfecties.De buis van Eustachius is een kleine doorgang die het bovenste deel van de keel verbindt met het middenoor.Het is zijn taak om verse lucht naar het middenoor te voeren, vloeistof af te voeren en de luchtdruk tussen neus en oor op een constant niveau te houden.Adenoïden zijn kleine weefselkussentjes die zich achter de achterkant van de neus, boven de keel en in de buurt van de buis van Eustachius bevinden.Adenoïden bestaan ​​meestal uit cellen van het immuunsysteem.Ze bestrijden infecties door bacteriën op te vangen die via de mond binnenkomen.Er zijn verschillende redenen waarom kinderen vaker dan volwassenen oorontstekingen krijgen.De buis van Eustachius is bij kinderen kleiner en vlakker dan bij volwassenen.Dit maakt het moeilijk voor vloeistof om uit het oor te lopen, zelfs onder normale omstandigheden.Als de buis van Eustachius gezwollen is of verstopt zit met slijm als gevolg van verkoudheid of een andere aandoening van de luchtwegen, kan het vocht niet weglopen.Het immuunsysteem van een kind is niet zo effectief als dat van een volwassene, omdat het zich nog aan het ontwikkelen is.Dit maakt het voor kinderen moeilijker om infecties te bestrijden.Als onderdeel van het immuunsysteem reageren de adenoïden op bacteriën die door de neus en mond gaan.Soms komen bacteriën vast te zitten in de adenoïden, waardoor een chronische infectie ontstaat die vervolgens kan overgaan naar de buis van Eustachius en het middenoor.Het eerste dat een arts zal doen, is u vragen naar de gezondheid van uw kind.Heeft uw kind onlangs een verkoudheid of keelpijn gehad?Heeft hij moeite met slapen?Trekt ze aan haar oren?Als een oorontsteking waarschijnlijk lijkt, is de eenvoudigste manier voor een arts om te vertellen dat hij een verlicht instrument, een otoscoop genaamd, gebruikt om naar het trommelvlies te kijken.Een rood, uitpuilend trommelvlies duidt op een infectie.Een arts kan ook een pneumatische otoscoop gebruiken, die een luchtje in de gehoorgang blaast, om te controleren op vloeistof achter het trommelvlies.Een normaal trommelvlies zal gemakkelijker heen en weer bewegen dan een trommelvlies met vloeistof erachter.Tympanometrie, waarbij gebruik wordt gemaakt van geluidstonen en luchtdruk, is een diagnostische test die een arts kan gebruiken als de diagnose nog steeds niet duidelijk is.Een tympanometer is een kleine, zachte plug die een kleine microfoon en luidspreker bevat, evenals een apparaat dat de luchtdruk in het oor varieert.Het meet hoe flexibel het trommelvlies is bij verschillende drukken.Veel artsen zullen een antibioticum voorschrijven, zoals amoxicilline, dat gedurende zeven tot tien dagen moet worden ingenomen.Uw arts kan ook vrij verkrijgbare pijnstillers aanbevelen, zoals paracetamol of ibuprofen, of oordruppels, om te helpen bij koorts en pijn.(Omdat aspirine wordt beschouwd als een belangrijke vermijdbare risicofactor voor het syndroom van Reye, mag een kind met koorts of andere griepachtige symptomen geen aspirine krijgen tenzij uw arts u dat heeft gevraagd.)Als uw arts geen definitieve diagnose van OM kan stellen en uw kind geen ernstige oorpijn of koorts heeft, kan uw arts u vragen een dag of twee te wachten om te zien of de oorpijn verdwijnt.De American Academy of Pediatrics heeft in 2013 richtlijnen uitgegeven die artsen aanmoedigen om deze kinderen met oorinfecties die niet definitief kunnen worden gediagnosticeerd, te observeren en nauwlettend te volgen, vooral die in de leeftijd van 6 maanden tot 2 jaar.Als er binnen 48 tot 72 uur na het begin van de symptomen geen verbetering optreedt, raden de richtlijnen artsen aan om met antibiotica te beginnen.Soms wordt oorpijn niet veroorzaakt door een infectie, en sommige oorinfecties kunnen beter worden zonder antibiotica.Door voorzichtig en terecht met antibiotica om te gaan, wordt de ontwikkeling van bacteriën die resistent worden tegen antibiotica voorkomen.Als uw arts een antibioticum voorschrijft, is het belangrijk ervoor te zorgen dat uw kind het precies zoals voorgeschreven en voor de volledige tijd inneemt.Ook al lijkt uw kind over een paar dagen beter, de infectie is nog steeds niet volledig uit het oor verdwenen.Als u te snel met het geneesmiddel stopt, kan de infectie terugkomen.Het is ook belangrijk om terug te komen voor het vervolgbezoek van uw kind, zodat de arts kan controleren of de infectie verdwenen is.Uw kind zou zich binnen een paar dagen na een bezoek aan de dokter beter moeten gaan voelen.Als het meerdere dagen geleden is en uw kind nog steeds ziek lijkt, neem dan contact op met uw arts.Uw kind heeft mogelijk een ander antibioticum nodig.Als de infectie eenmaal is verdwenen, kan er nog vocht in het middenoor achterblijven, maar dit verdwijnt meestal binnen drie tot zes weken.Om te voorkomen dat een middenoorontsteking terugkomt, helpt het om enkele van de factoren te beperken die uw kind in gevaar kunnen brengen, zoals niet in de buurt zijn van mensen die roken en niet naar bed gaan met een fles.Ondanks deze voorzorgsmaatregelen kunnen sommige kinderen middenoorontstekingen blijven houden, soms wel vijf of zes per jaar.Uw arts wil misschien enkele maanden wachten om te zien of het vanzelf beter gaat, maar als de infecties blijven terugkomen en antibiotica niet helpen, zullen veel artsen een chirurgische ingreep aanbevelen waarbij een kleine ventilatieslang in het trommelvlies wordt geplaatst om de luchtstroom verbeteren en vochtophoping in het middenoor voorkomen.De meest gebruikte buisjes blijven zes tot negen maanden op hun plaats en vereisen vervolgbezoeken totdat ze eruit vallen.Als het plaatsen van de buisjes nog steeds geen infecties voorkomt, kan een arts overwegen de adenoïden te verwijderen om te voorkomen dat de infectie zich naar de buisjes van Eustachius verspreidt.Momenteel is de beste manier om oorinfecties te voorkomen het verminderen van de risicofactoren die ermee gepaard gaan.Hier zijn enkele dingen die u zou kunnen doen om het risico van uw kind op oorinfecties te verminderen.Onderzoekers gesponsord door het National Institute on Deafness and Other Communication Disorders (NIDCD) onderzoeken veel gebieden om de preventie, diagnose en behandeling van middenoorontstekingen te verbeteren.Het vinden van betere manieren om te voorspellen welke kinderen een hoger risico lopen op het ontwikkelen van een oorontsteking, kan bijvoorbeeld leiden tot succesvolle preventietactieken.Een ander gebied dat moet worden onderzocht, is waarom sommige kinderen meer oorinfecties hebben dan andere.Inheemse Amerikaanse en Latijns-Amerikaanse kinderen hebben bijvoorbeeld meer infecties dan kinderen in andere etnische groepen.Welke preventieve maatregelen kunnen worden genomen om de risico's te verlagen?Artsen beginnen ook meer te weten te komen over wat er gebeurt in de oren van kinderen met terugkerende oorinfecties.Ze hebben kolonies van antibioticaresistente bacteriën geïdentificeerd, biofilms genaamd, die aanwezig zijn in de middenoren van de meeste kinderen met chronische oorinfecties.Begrijpen hoe deze biofilms kunnen worden aangevallen en gedood, zou een manier zijn om chronische oorinfecties met succes te behandelen en operaties te voorkomen.Het begrijpen van de impact die oorinfecties hebben op de spraak- en taalontwikkeling van een kind is een ander belangrijk studiegebied.Het creëren van nauwkeurigere methoden om middenoorontstekingen te diagnosticeren, zou artsen helpen meer gerichte behandelingen voor te schrijven.Onderzoekers evalueren ook medicijnen die momenteel worden gebruikt om oorinfecties te behandelen en ontwikkelen nieuwe, effectievere en gemakkelijkere manieren om medicijnen toe te dienen.NIDCD-ondersteunde onderzoekers blijven vaccins onderzoeken tegen enkele van de meest voorkomende bacteriën en virussen die middenoorinfecties veroorzaken, zoals niet-typeerbare Haemophilus influenzae (NTHi) en Moraxella catarrhalis.Een team doet onderzoek naar een methode om een ​​mogelijk vaccin zonder naald toe te dienen.De NIDCD houdt een lijst bij van organisaties die informatie verstrekken over de normale en ongeordende processen van horen, evenwicht, geur, smaak, stem, spraak en taal.Gebruik de volgende trefwoorden om te zoeken naar organisaties die vragen kunnen beantwoorden en gedrukte of elektronische informatie over oorinfecties kunnen verstrekken: