Toen de vriend van de buurman de badkamer twee deuren verder wilde laten verbouwen, kreeg hij te horen: "Je bent over acht maanden de eerste!"

Sinds de coronacrisis zijn we als een gek aan het timmeren, knutselen en verbouwen. Nieuwe tuinen, keukens, aanbouw en andere ingrepen zorgen ervoor dat de prijzen de pan uitrijzen en professionals met de week schaarser worden. Ook materialen. In een tijd waar nu alles moet, zal dit ongetwijfeld tot nieuwe frustraties en teleurstellingen leiden. Op het dak meneer? Bel over negen maanden nog een keer.

Het kan altijd gekker. I denk. Stel je eens voor. Een industrie die al bijna overkookt door de economische vraag krijgt een extra impuls met een grandioze subsidieregeling voor verbouwingen.

In Italië heet het Superbonus. Het was een nobel streven van de overheid: een sector die het aanvankelijk moeilijk had door corona weer op de been helpen. Nederland zette bedrijven aan de ketting (en aan het infuus), Italië wilde de bouw op gang brengen. Zo werden twee subsidieregelingen verhoogd van 50 naar 110 procent.

We dachten dat we een lift zouden maken met ons aanstaande huis in Italië. Reken overigens niet op geld, dat krijg je alleen als je alles zelf regelt. Met de formidabele bureaucratie in het land is dat onmogelijk. Het duurde ook zes maanden voordat de markt begreep hoe de regeling werkt. Toen de banken en bouwbedrijven, die tien tot dertig procent van de superbonus afroomden, dit beseften, begon het gesmeerd te lopen.

Het is hier krankzinnig, schreef een Nederlandse bouwtoezichthouder mij. Onze beoogde aannemer heeft pas in juni volgend jaar tijd. Dat is te laat voor onze superbonus. Mentaal was ik voorbereid op de nachtmerries van 'I Depart' waarin renovaties op onverklaarbare wijze worden stopgezet. Maar een bouwstop voordat we begonnen?

Wil je alle highlights uit het nieuws elke dag in je inbox?