Het huis aan het Anderlechtse Luchtvaartsquare was wat je ‘een ruwe diamant’ zou noemen. “Anne-Sophie kwam welgeteld één keer kijken voor de verbouwingen van start gingen. En dan nog was het met de handen voor de ogen”, lacht Pieter. “Beeld je een kraakpand in, echt helemaal onderkomen.” Maar goed, als je man architect is, dan weet je dat het vermoedelijk wel snor zit. Carte blanche dus, voor Pieter, die er op vijf maanden tijd – wel ja – iets hélemaal anders van maakte.